Kobe, artistiek pseudoniem van Jacques Saelens, was een Belgische beeldhouwer.

Hij werd in Kortrijk geboren op 4 september 1950 en overleed onverwacht in Saint-Julien (Var) te 
Frankrijk op 26 oktober 2014. Kobe stierf op 64-jarige leeftijd en liet een indrukwekkend
oeuvre na. Kobe creëerde zijn eigen stijl van sculpturen en vormde figuren die direct
herkenbaar zijn.

Bij de werken van Kobe gaat het om eenvoud, puurheid en schoonheid. De kijker moet plezier aan
zijn werk beleven, was zijn credo. Hij maakte zijn sculpturen tegelijk breed en dun en wist de 
realiteit zo te vervormen dat ze herkenbaar en esthetisch bleef.

Op een grensvlak van abstractie en figuratie, gebruik makend van ronde vormen en een strak lijnenspel,
schiep hij beelden van vrouwen en mannen, torso’s en paarden. Hiermee een emotie en stemming vorm te willen geven zoals blijheid, verbondenheid, liefde of vriendschap.

De bronzen beelden zijn voorzien vanprachtige patina.
Zacht glanzende, in diep zwarte, bruine of helder groene-turquoise kleuren, die het lijnenspel benadrukken.

Of juist matte aardetinten die het beeld een uitstraling geven alsof het steen of keramiek is. Associaties met Egyptische, Etruskische of Afrikaanse beelden zijn er zeker, maar ook met moderne kunststromingen zoals het kubisme omdat deze kunstenaars ook speelden met en gebruik maakten van verschillende zichtpunten binnen één werk.

Zijn beelden zijn driedimensionaal pur sang. Om ze te doorgronden en begrijpen moet je erom heen lopen en zelf ervaren hoe het beeld dan steeds weer opnieuw veranderd. Opmerkelijk intelligent en verrassend, maar vooral adembenemend mooi.

Jacques Saelens
Kobe werd als Jacques Saelens geboren in een gezin van zeven kinderen. Zijn vader had maar
weinig vertrouwen in een artistieke carrière voor zijn zoon. Toch koos Jacques voor de
kunstacademie en volgde lessen beeldhouwen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten
van Kortrijk alsook lessen beeldende kunst, specialisatie beeldhouwkunst aan St. Lucas Gent en
St. Lukas Brussel. Gefascineerd door de oude culturen in Centraal- en Zuid-Amerika, Afrika en
Azië reisde Kobe de wereld rond om zijn artistieke visie te ontwikkelen. Deze reizen hadden een
grote impact op zijn werk: soms lijken zijn beelden oeroude vruchtbaarheidsbeelden of religieuze
Mayasculpturen, maar steeds met invloed van rationele moderne en abstracte kunst.

Flirten en Worstelen
Tot het einde van de jaren tachtig exposeerde hij sporadisch. Zijn werkelijke doorbraak kwam
begin jaren negentig toen zijn oeuvre vaste vorm had gekregen. Steeds weer komen brede en
tegelijk dunne figuren zijn beeldend universum aanvullen. Kobe flirt en worstelt tegelijk met zijn
grenzeloze fantasie en het metier dat met de jaren is toegenomen: hoe kan je de realiteit naar je
hand zetten zonder dat je beeldtaal onleesbaar wordt en je de eenvoud verraadt? Zijn beelden
hebben dan ook steeds een lang proces achter de rug. Tussen idee en afgewerkt beeld zaten
meerdere maanden tijd. Elke dag begon met tekenen en schetsen, de enige manier om orde te
scheppen in de chaos in zijn hoofd. In die voorstudies cijferde hij de derde dimensie bijna volledig
weg. Om dit om te zetten naar de realiteit, was mathematisch denken nodig. Dat is geen ideale
situatie voor tegelijk brede en flinterdunne sculpturen uit marmer of brons. Vormproblemen en een
wankel evenwicht waren schering en inslag, maar Kobe was een fervent liefhebber van
vakmanschap en oefening: deze praktische problemen oplossen, zette hem aan tot
perfectionisme. Kobe zette zijn berekeningen eerst om naar natte klei rond een stevige armatuur
en maakte daarvan een gipsen model. Vervolgens schaafde, veilde en polijstte hij hieraan tot hij
tevreden was, en dat kon lang duren. Kobe liet niets aan het toeval over.

Alles moest doordacht en geometrisch beredeneerd zijn. Dat rationele maskeerde hij met een schijnbaar ongedwongen houding, gezichten zonder kenmerken en een gladheid die het licht weerkaatst.

De vrouwelijke vorm en het paard
Twee thema's domineren Kobes oeuvre: de vrouwelijke vorm in al haar eenvoud en mysterie, en
het paard als een symbool van kracht, kameraadschap en verbondenheid. Kobe wilde zijn kunst
niet te ingewikkeld maken of doordrenken met verborgen betekenissen. In plaats daarvan was hij
voortdurend op zoek naar eenvoud en schoonheid. Met zijn creaties bracht Kobe gevoelens tot
leven voor de wereld om van te genieten: geluk, genegenheid, liefde en vriendschap.

Eervolle taak
Kobe woonde en werkte sinds 1995 in Pietrasanta, het Italiaanse historische centrum voor
kunstenaars en beeldhouwers, dicht bij de bronsgieterijen en de marmergroeven van Carrara.
Kobe liet een indrukwekkend oeuvre na van marmeren en bronzen beelden. Nu heeft zijn zoon
Albin Saelens, uit liefde voor zijn vader en uit respect voor zijn kunstenaarschap, het op zich
genomen om de artistieke nalatenschap van zijn vader te eren. Albin promoot het oeuvre van zijn
vader, brengt publicaties uit (Kobe – Ingenious Simplicity, 2016, 252p.) en organiseert
tentoonstellingen. Ook koos Albin een aantal locaties die het werk van zijn vader blijvend onder de
aandacht brengen, waaronder Morren Galleries. De Utrechtse galerie, die normaliter uitsluitend het
werk van levende kunstenaars vertegenwoordigt, hoefde niet te aarzelen om het werk van Kobe in
hun stal op te nemen. Galeriehouder Eric Morren volgde Kobe al jaren op de voet en had altijd al
de wens zijn werk te mogen vertegenwoordigen: “Dat dit postuum gebeurt, is natuurlijk jammer,
want ik had de meester heel graag persoonlijk ontmoet en leren kennen. Anderzijds vind ik het
fantastisch om door zijn zoon Albin gekozen te zijn om het werk van zijn vader levend te houden.
Iets dat ik beschouw als een bijzondere en eervolle taak.” aldus Eric Morren.